No i stało się! Nika założyła bloga - a tak się przed tym broniła. I co to teraz będzie;-) pożyjemy zobaczymy.
Ostatnimi czasy coraz częściej ogarnia mnie zwątpienie. Zwątpienie w życie, w ludzi, we wszysko. Coraz częściej ogarnia mnie smutek :(. Tak się boję, że to znowu ta cholerna depresja, że ona znowu zacznie niszczyć mi życie. Boję się po raz kolejny podejmować walkę bo boję się, że tym razem przegram. Boję się jutra. Boję się każdego nowego dnia :( :( :(.
Tak bardzo chcę żyć! Chcę czerpać z życia wszystko co mi daje. A czas płynie i płynie tak szybko...
Myślę, że generalna próba wypadła dobrze :).
Jeszcze tylko tydzień i się przekonamy co z tego wszystkiego będzie :). Tych kilka dni zleci na pewno szybciej niż przypuszczam i będzie po wszystkim. Pojawią się nowe wyzwania, nowe stersy, wszystko nowe... ale i tak lubię takie zamieszania, lubię jak coś się dzieje :D.
Czy za kłamstwo może spotkać niepowodzenie? Chyba tak! Odnoiosłam dzisiaj wielkie niepowodzenie i ono moim zdaniem jest nagrodą za kłamstwo. Wyjątkowo mnie boli ta porażka ale wiem dlacego. Dobrze mi tak! Mam nauczkę żeby na drugi raz nie kłamać. Jutro pójdę do pracy i powiem wszystko szczerze. Może w końcu mój los się odwróci.
A tak byłam pewna swego :(
Uwielbiam głos dzwonów Wielkanocnych. Aż chce się śpiewać razem z nimi. Ich dźwięk niesie tyle radości i takie mam wrażenie, że niesie się zdecydownie dalej niż normalnie i brzmi jeszcze głośniej niż normalnej niedzieli :).
Wielkanoc zawsze niesie ze sobą radość! W tym roku ta radość jest o tyle większa, że w końcu jest ktoś kto mnie rozumie. Ktoś kto akceptuje mnie całą - razem z moimi wadami, niedoskonałościami, kompleksami...
Dziękuję, że on jest. Nie wiem jak długo to potrwa ale mam nadzieję, że jak najdłużej. Niech trwa i trwa nieskończenie długo...
Wielka sobota zawsze daje mi nadzieję. Jest dniem czekania. Czekam na ten wielki cud Zmartwychwstania.
A on jet tuż tuż. Już niedługo zabrzmią dzwony, ogłosza cudowną wieść. Póki co jest cicho i głucho. Nie mogę się już doczekać kiedy ta cisza zostanie przerwana :).
W tym roku nadzieja jest o tyle większa, że za sprawą pewnej osoby znowu się uśmiecham. Ten człowiek sprawił, że po raz pierwszy od bardzo dawna uwierzyłam, że mogę kochać i byc kochana. Nie wiem jak dalej potoczą się nasze losy, ale wiem jedno - jestem mu wdzięczna za to, że jest!